Είναι αυτό που συζητιέται πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό...βιώνουμε δολοφονίες, αυτοκτονίες, ανθρώπων που γνωρίζουμε, που βιώναμε σε καθημερινό επίπεδο και αναρωτιώμαστε πώς συνέβει;
Είναι πραγματικά τόσο λεπτή η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην λογική και την τρέλα;
Και ως αιώνια και αθεράπευτα ρομαντική και συναισθηματική, αγνοώντας την ιδιότητα μου ως ψυχολόγο, ομοιοπαθητικό κτλ κτλ, σας διαβεβαιώνω ότι ναι είναι...πολύ λεπτή η ισορροπία...σε όλους τομείς της ζωής μας...
Η υπερβολή μας συνοδεύει τα συναισθήματα..."πεινασμένοι" από ελλείψεις που μας προκαλούν όλα τα σημερινά δεδομένα, η έλλειψη αγάπης και εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο μας αποδίδεται στις προσωπικές, επαγγελματικές και οικογενειακές σχέσεις! Και πώς να κρατηθείς ισορροπημένος όταν κάτι που τόσο ποθείς σου φαίνεται άπιαστο; Γιατί κάνεις αυτό το κακό στον εαυτό σου να σκέφτεται τόσο αρνητικά που από την λογική να μετατρέπεται σε τρέλα και να χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Να τον υποβιβάζεις, να δείχνεις κάτι άλλο, το οποίο δεν είσαι;
Η δική σου διαχωριστική γραμμή από την λογική σου στην τρέλα σου, είναι στα δικά σου χέρια. Μην κατηγορείς τους άλλους για κάτι που ξεκινάει μέσα στο ίδιο σου το μυαλό, γιατί έχεις ανασφάλειες που δημιουργήθηκαν εσφαλμένα από προηγούμενες καταστάσεις; Γιατί θέλεις να καταστρέψεις τον εαυτό σου χωρίς ιδιαίτερο λόγο...Γιατί "αυτοκτονείς" καθημερινά, διαλύοντας την δική σου καρδιά; Και γιατί "σκοτώνεις" τις καρδιές των άλλων;
Ας μην αρνηθούμε ότι όλοι κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό μας, κατά κύριο λόγο όταν κάποιος "φύγει" από κοντά μας... Η "φυγή" μπορεί να αποδοθεί με διάφορους τρόπους...από τον πραγματικό θάνατο, τον ψυχικό, το κλείδωμα των συναισθημάτων, την σκληρότητα, την αγνωμοσύνη, την τρέλα!
Όχι δεν σε λέω τρελή...σου λέω να μην κάνεις τρέλες...οι οποίες θα σε συνοδεύσουν στην υπόλοιπη ζωή σου...Διαχειρίσου την παρόρμηση σου, ζήτα βοήθεια, συζήτησε το, πάρε βαθιές ανάσες...Σκέψου λογικά - πριν κάνεις την τρέλα! Ή τουλάχιστον χρωμάτισε την λογική με λίγο πάθος...Ίσως έτσι να αποφύγεις τα δυσάρεστα...και δεν χάσεις την "ανάσα" σου...
Είναι πραγματικά τόσο λεπτή η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην λογική και την τρέλα;
Και ως αιώνια και αθεράπευτα ρομαντική και συναισθηματική, αγνοώντας την ιδιότητα μου ως ψυχολόγο, ομοιοπαθητικό κτλ κτλ, σας διαβεβαιώνω ότι ναι είναι...πολύ λεπτή η ισορροπία...σε όλους τομείς της ζωής μας...
Η υπερβολή μας συνοδεύει τα συναισθήματα..."πεινασμένοι" από ελλείψεις που μας προκαλούν όλα τα σημερινά δεδομένα, η έλλειψη αγάπης και εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο μας αποδίδεται στις προσωπικές, επαγγελματικές και οικογενειακές σχέσεις! Και πώς να κρατηθείς ισορροπημένος όταν κάτι που τόσο ποθείς σου φαίνεται άπιαστο; Γιατί κάνεις αυτό το κακό στον εαυτό σου να σκέφτεται τόσο αρνητικά που από την λογική να μετατρέπεται σε τρέλα και να χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Να τον υποβιβάζεις, να δείχνεις κάτι άλλο, το οποίο δεν είσαι;
Η δική σου διαχωριστική γραμμή από την λογική σου στην τρέλα σου, είναι στα δικά σου χέρια. Μην κατηγορείς τους άλλους για κάτι που ξεκινάει μέσα στο ίδιο σου το μυαλό, γιατί έχεις ανασφάλειες που δημιουργήθηκαν εσφαλμένα από προηγούμενες καταστάσεις; Γιατί θέλεις να καταστρέψεις τον εαυτό σου χωρίς ιδιαίτερο λόγο...Γιατί "αυτοκτονείς" καθημερινά, διαλύοντας την δική σου καρδιά; Και γιατί "σκοτώνεις" τις καρδιές των άλλων;
Ας μην αρνηθούμε ότι όλοι κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό μας, κατά κύριο λόγο όταν κάποιος "φύγει" από κοντά μας... Η "φυγή" μπορεί να αποδοθεί με διάφορους τρόπους...από τον πραγματικό θάνατο, τον ψυχικό, το κλείδωμα των συναισθημάτων, την σκληρότητα, την αγνωμοσύνη, την τρέλα!
Όχι δεν σε λέω τρελή...σου λέω να μην κάνεις τρέλες...οι οποίες θα σε συνοδεύσουν στην υπόλοιπη ζωή σου...Διαχειρίσου την παρόρμηση σου, ζήτα βοήθεια, συζήτησε το, πάρε βαθιές ανάσες...Σκέψου λογικά - πριν κάνεις την τρέλα! Ή τουλάχιστον χρωμάτισε την λογική με λίγο πάθος...Ίσως έτσι να αποφύγεις τα δυσάρεστα...και δεν χάσεις την "ανάσα" σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου